„Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” – tak wołał Ojciec św. Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do Polski. My również na drodze naszych spotkań zwracamy się do Boga i prosimy wraz z Janem Pawłem II: niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze tej ziemi, niech odnowi glebę naszych konsekrowanych serc, niech je ożywi, uświęci i zaprowadzi do Domu Ojca.

Stacja I Spotkanie w sądzie

Boży Baranek – cichy, pokorny i milczący. Stoi w sądzie oskarżony za uczynione dobro i za wygłoszoną naukę o miłości i prawdzie. Boży Baranek – cichy, pokorny i milczący – spotyka się z tymi, którzy osądzają: zbluźnił… winien jest śmierci … na krzyż z Nim… ukrzyżuj… I zapadł wyrok: Boży Baranek zostanie ukrzyżowany.

Jan Paweł II: Wezwanie do świętości zostaje przyjęte i może być rozwijane jedynie w milczeniu i adoracji przed obliczem Boga. Musimy nauczyć się takiego milczenia, które pozwoli Bogu mówić, kiedy i jak zechce, a nam rozumieć Jego słowo (por .VC 38).

Jezu, Boży Baranku udziel nam tej łaski, abyśmy w milczeniu i adoracji umieli rozpoznawać i przezwyciężać pokusy, które czasem, za sprawą szatańskiego podstępu, przybierają pozór dobra.

Stacja II Spotkanie z krzyżem

Sługa Jahwe, Mąż boleści wzgardzony i odepchnięty od ludzi. Staje przed krzyżem, bierze go i idzie. On dźwigał nasze boleści, a myśmy Go za skazańca uznali.

Jan Paweł II: Krzyż to nadobfita miłość Boża, rozlewająca się na ten świat, to wielki znak zbawczej obecności Chrystusa, który wzywa tych wszystkich, których dał Mu Ojciec, by szli za Nim i w ten sposób nadali kierunek swojemu życiu (VC24).

Jezu, wzgardzony Mężu boleści spraw, abyśmy nie tylko należeli do Ciebie, ale żebyśmy idąc za Tobą i w Twoim kierunku, coraz bardziej stawali się Tobą.

Stacja III Spotkanie z ziemią

Najpiękniejszy z synów ludzkich upadł pod ciężarem drzewa. Spotkał się z brudem tej ziemi. Jego Przenajświętsza Krew zmieszała się z prochem ziemi. Ta Krew obmywa nas z brudu.

Jan Paweł II: Osoby konsekrowane wiedzą z doświadczenia, że nie zawsze ich życie jest rozjaśnione odczuwalną gorliwością, ale jest to jednak zawsze życie „dotknięte” ręką Chrystusa, pozostające w zasięgu Jego głosu i podtrzymywane Jego łaską (por. VC 38).

Jezu, najpiękniejszy z synów ludzkich, dotykaj nas swoją ręką, pomagaj nam przezwyciężać chwile trudności i podnosić się po upadkach.

Stacja IV Spotkanie z Matką

Syn Maryi Dziewicy spotkał współcierpiącą Matkę swoją, Służebnicę Pańską. Bóg wejrzał na pokorę Służebnicy Pańskiej i odtąd błogosławić Ją będą wszystkie pokolenia. Matka najdoskonalej odzwierciedla Boże piękno. Mimo bólu i cierpienia jest nadal cała piękna.

Jan Paweł II: Maryja jest bowiem wzniosłym przykładem doskonałej konsekracji. W Niej życie konsekrowane znajduje wspaniały wzór konsekracji Ojcu, jedności z Synem i uległości Duchowi Świętemu (por VC 28).

Maryjo, Służebnico Pańska, wzorze konsekracji, wspomagaj nas w dążeniu do wieczystej i jedynej szczęśliwości.

Stacja V Spotkanie z Szymonem

Syn Boga Żywego przyjmuje pomoc Szymona. Pozwala dotykać swojego krzyża i mieć z Nim udział. Szymon poświęcił Bogu swój czas, spracowane ręce i zbuntowane serce. Boża łaska go dotknęła i miłość Chrystusa go przemieniła.

Jan Paweł II: Osoby, które poświęciły swoje życie Chrystusowi, muszą żyć pragnieniem spotkania Go, aby ostatecznie i na zawsze z Nim przebywać. Jemu winny podporządkować całe swoje życie i ofiarować wszystko, czym są i co mają (por. VC 27).

Jezu, Synu Boga Żywego spraw, abyśmy stawali się prawdziwymi znakami Boga w świecie.

Stacja VI Spotkanie z Weroniką

Boski Oblubieniec tak nieludzko oszpecony, jego postać niepodobna do człowieka. Nie miał On wdzięku ani blasku. Na spotkanie z Nim wyszła Weronika. Chustą otarła Jego sponiewieraną twarz. I wtedy Jego oblicze rozjaśniało Boskim pięknem, a wygląd nabrał ludzkich kształtów. Miłość to wszystko uczyniła.

Jan Paweł II: Poszukiwanie Bożego piękna każe osobom konsekrowanym zatroszczyć się o wizerunek Boga zniekształcony w obliczach braci i sióstr, w ich twarzach oszpeconych, rozczarowanych, w upokorzonych, przelęknionych, w twarzach niespokojnych, znieważanych i poniżanych (por VC 75).

Jezu, Boski Oblubieńcze, uczyń nas odblaskiem Twego piękna.

Stacja VII Spotkanie z nienawiścią

Dobry Pasterz przez ludzką nienawiść, agresję i brutalność został oszpecony i na ziemię powalony. Zdeptany nienawiścią i grzechem człowieka. Pobłądziliśmy jak owce. Dobry Pasterz wychodzi nam na spotkanie i woła: zbliżcie się do Mnie i słuchajcie mojego głosu.

Jan Paweł II: Niech wasze życie konsekrowane stanie się żarliwym oczekiwaniem Chrystusa; /…/. Osoby konsekrowane dają świadectwo o tym, że „ktokolwiek idzie za Chrystusem, Człowiekiem doskonałym, sam też pełniej staje się człowiekiem (VC 110).

Jezu, Dobry Pasterzu spraw, abyśmy pełniąc swoją misję zawsze zmierzali ku Tobie.

Stacja VIII Spotkanie z niewiastami

Boski Nauczyciel dostrzegł płaczące niewiasty i przemówił do nich z miłością. Poświęcił im swoją serdeczną uwagę, pocieszające i napominające słowo. Dobry Nauczyciel poucza o tym, co pożyteczne i kieruje na drodze, którą kroczymy, na drodze ku wieczności.

Jan Paweł II: Nikt nie może zaniechać starań o własny wzrost ludzki i religijny/…/. Na żadnym etapie życia nie można uznać, że osiągnęło się taką pewność i gorliwość, iż nie trzeba już się szczególnie troszczyć o zachowanie wierności (VC 69).

Jezu, Dobry Nauczycielu spraw, aby Twoje Słowo umacniało naszą więź z żywym Bogiem i prowadziło nas do życia wiecznego.

Stacja IX Spotkanie ze słabością

Syn Człowieczy upadł na ostatnim odcinku drogi. Upokorzony aż do ziemi, nie ma miejsca, gdzie by mógł głowę skłonić, nie ma człowieka, który by Mu pomógł. Jest sam, ze swoim krzyżem i bólem. Wielka jest ludzka słabość, ale też wielka jest Boża potęga. Pan nas wspomaga. Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie.

Jan Paweł II: Osoba dotknięta doświadczeniem nauczy się przyjmować oczyszczenie i ogołocenie jako najistotniejsze akty naśladowania Chrystusa ukrzyżowanego. Samo zaś doświadczenie ukaże się jako /…/ jako walka prowadzona w samotności przeciw samemu sobie i własnym słabościom, ale także jako zmaganie religijne, w którym każdego dnia obecny jest Bóg i moc Krzyża!( por.VC70).

Jezu, Synu Człowieczy spraw, abyśmy – mimo trudnych doświadczeń – naszym życiem, słowami i czynami dawali świadectwo przynależności do Ciebie.

Stacja X Spotkanie z nagością

Król Wszechświata staje przed tłumem ogołocony, obnażony i okryty czystą miłością, która niczego się nie wstydzi. Król Wszechświata odarty z szat zaczął królować. Uniżony i upokorzony odsłonił prawdę, która nie boi się nagości, bólu i odrzucenia.

Jan Paweł II: Życie konsekrowane uniża się i upokarza, aby służyć ludziom. Osoby, które idą za Chrystusem drogą rad ewangelicznych, także dzisiaj pragną iść tam, dokąd poszedł Chrystus, i czynić to, co On czynił (por.VC75).

Jezu, Królu Wszechświata, pozwól nam zaznać Twojej przyjaźni, napełnij nasze serca Twoją radością i pociechą.

Stacja XI Spotkanie z oprawcami

Lekarzu dusz i ciał ludzkich, nie chciałeś uleczyć samego siebie. Nie chciałeś opuścić krzyża. Pozwoliłeś się do niego przybić. Obarczyłeś się naszym cierpieniem, które podarowali Ci kaci i oprawcy. Ty przyjąłeś je z ręki umiłowanego Ojca, by wszystkich doprowadzić do zbawienia.

Jan Paweł II: Niech nasz świat, powierzony rękom człowieka staje się coraz bardziej ludzki i sprawiedliwy, niech będzie znakiem i zapowiedzią świata przyszłego, w którym On, Pan uniżony i uwielbiony, ubogi i wywyższony, stanie się pełną i nieprzemijającą radością dla nas i dla naszych braci i sióstr, wraz z Ojcem i Duchem Świętym (por. VC110 ).

Jezu, Lekarzu dusz i ciał ludzkich, pomóż nam czynić świat coraz bardziej ludzki, zachowaj nas od wszelkiego grzechu i doprowadź do życia wiecznego.

Stacja XII Spotkanie ze śmiercią

Zbawiciel człowieka oddał życie swoje na okup za wielu. Zawisł na drzewie krzyża, na równi z łotrami. On do końca nas umiłował. Jego łaska i miłosierdzie odnawia naszą miłość i daje nam nadzieję, że i my będziemy z Nim w raju.

Jan Paweł II: Jezu Zbawicielu, Słowo Wcielone, Ty powierzyłeś swoją drogę życia tym, których powołałeś: nadal przyciągaj do siebie ludzi, którzy będą dla współczesnego człowieka świadkami Twojego miłosierdzia, zapowiedzią Twojego powrotu, żywym znakiem dóbr przyszłego zmartwychwstania. Niech żadna próba nie oderwie ich od Twojej miłości! (por. VC 111).

Jezu, nasz Zbawicielu, bądź z nami ze swoją łaską teraz i w godzinę naszej śmierci.

Stacja XIII Spotkanie z Bożą mocą

Boże, Mocy moja, umarłeś. Czyżby śmierć zwyciężyła Cię i uśmierciła Twoje Ciało i odebrała nam Ciebie? Żadną miarą! Nikt i nic nas nie odłączy od Ciebie. Tylko Ty masz słowa życia wiecznego, tyko Ty możesz nas zbawić.

Jan Paweł II: W Chrystusie można miłować Boga całym sercem, stawiając Go ponad wszelką inną miłość. Wspomagaj ich swoją mocą, aby mogli świadczyć, że Ty jesteś początkiem wszystkiego, jedynym źródłem miłości i wolności (por. VC 88, 111).

Jezu, Mocy moja, nie pozwól nam nigdy odłączyć się od Ciebie.

Stacja XIV Spotkanie z Ojcem

Umiłowany Syn Boga Ojca, poprzez śmierć i grób, powraca do życia, do Domu Ojca. Ale poprzez Eucharystię każdego dnia powraca do człowieka, do nas, abyśmy życie mieli i to w obfitości.

Jan Paweł II: Ojcze Święty, uświęć swoich synów i córki, którzy konsekrowali się Tobie dla chwały Twojego imienia. Wspomagaj ich swoją mocą, aby mogli świadczyć, że Ty jesteś początkiem wszystkiego, jedynym źródłem miłości i wolności. Dziękujemy Ci za dar życia konsekrowanego, które z wiarą szuka Ciebie, a pełniąc swoją powszechną misję, wzywa wszystkich, aby zmierzali ku Tobie (VC 111).

Modlitwa na zakończenie: Do Ciebie, Maryjo, która pragniesz duchowej i apostolskiej odnowy /…/ kierujemy z ufnością naszą modlitwę. Uproś Twego Boskiego Syna, aby ci, którzy otrzymali dar naśladowania Go przez swą konsekrację, umieli o Nim świadczyć swoim przemienionym życiem, podążając radośnie, wraz ze wszystkimi innymi braćmi i siostrami, ku niebieskiej ojczyźnie i ku światłu, które nie zna zmierzchu (VC 112).

s. M. Mieczysława Pyśkiewicz

służebniczka dębicka